Even aan de juf vragen

We gingen met een aantal leerkrachten van de Grote Reis om tafel om te vragen hoe zij het Daltononderwijs ervaren. Welke veranderingen de school de afgelopen jaren heeft doorgemaakt en vooral welke dingen ze het langst zullen bijblijven van De Grote Reis. We stellen je graag voor aan juf Anouk van groep 5 (Anouk Mulder), juf Vicky van groep 7 (Vicky Willis) & juf Sietske (Sietske Mantel).

Wat was jullie eerste indruk van de Grote Reis? 

Juf Sietske:
Ik heb niet zozeer specifiek ervoor gekozen om les te geven op een Daltonschool. Deze school was voor mij lekker dichtbij, maar ik was er wel heel benieuwd naar. Naarmate ik hier langer werkte, werd ik ook echt wel steeds enthousiaster om te zien hoe leerlingen de ruimte krijgen om zelf aan te kunnen geven en aan te voelen wat bij ze past. We hebben bijvoorbeeld ook ouder gesprekken met kinderen erbij, zodat zij zelf ook kunnen aangeven, dit wil ik leren of dit vind ik fijn. Daardoor leer je ook als juf het kind nóg beter kennen en maak je eigenlijk een soort van plannetje samen van hoe nu verder.

Juf Anouk:
Bij mijn allereerste klas op De Grote Reis viel me vooral op dat het allemaal zulke verschillende kinderen waren, maar ze konden toch allemaal goed met elkaar. Omdat ze allemaal heel goed kunnen aangeven wat ze prettig vinden en niet prettig vinden, staan ze er ook veel meer voor open om met iedereen samen te werken en met elkaar om te gaan. En als iemand even geen zin heeft, dan is dat ook oké. Deze manier van met elkaar omgaan vond ik zo verfrissend om te zien. Dat maakte mij enthousiast om hier nog zeker een tijdje te blijven. 

Wat is de grootste misvatting over Dalton onderwijs 

Juf Anouk:
Dat het heel vrijblijvend is en dat iedereen lekker zelf mag bepalen wat ze gaan doen en hoe ze dat doen. Er is hier veel oog voor de ontwikkeling van elk kind en er is veel ruimte voor kinderen om zelf mee te denken, maar alles is wel gekaderd en onder begeleiding van een juf of meester. Er is een gezamenlijke basis, zoals rekenen en taal, wat gewoon af moet binnen de tijd die daarvoor gegeven wordt. Daarnaast is er tijd om extra werk in te plannen. Kinderen die moeite hebben met bepaalde taken kunnen hun ‘extra’ tijd gebruiken om geholpen te worden en met de kinderen waarbij het allemaal makkelijk af gaat kijken we juist naar wat zou je nog meer willen leren. Dus ook het zelfstandig inplannen gebeurt onder begeleiding. Er wordt echt actief meegedacht van goh, je komt steeds in de knoop met het afmaken van je taken, zullen we eens proberen de dag met een andere taak te starten bijvoorbeeld. 

Juf Vicky:
Andersom werkt het trouwens net zo goed; Dat je als leerkracht het idee hebt dat een kind de stof goed beheerst omdat de resultaten goed zijn, maar dat het kind zelf aangeeft er nog niet zeker genoeg over te zijn en meer te willen oefenen, dan mogen ze natuurlijk gewoon aanschuiven bij de instructiegroep. Ze zijn zo gewend om uit te spreken wat ze nodig hebben, dat er ook helemaal geen schaamte bij zit. Als je hulp nodig hebt, dan vraag je daar gewoon om. 

Is het niet chaotisch voor een leraar als de kinderen zelf hun taken mogen plannen? 

Juf Sietske: Nee, helemaal niet. We beginnen de dag altijd met het begroeten bij de deur. Elk kind wordt gezien. Daarna geven de kinderen zelf met smileys aan hoe het gaat en hoe ze erin staan die dag. Daarna gaan we een kwartier stil lezen. De leerkracht ook. Dus we beginnen de dag altijd in rust en stilte. Daarna gaan we bijvoorbeeld aan de slag met een instructie. Soms heb je stapel instructies, soms naast elkaar, soms ook coöperatief of in spelvorm, maar dat is allemaal klassikaal. 

Juf Anouk: Binnen de dag heb je dan zelfstandig werktijd en binnen die tijd mogen kinderen zelf keuzes maken en dat houden ze dan bij op de taakkaart. Binnen die tijd worden bijvoorbeeld ook extra instructies gegeven aan groepen kinderen of verlengde instructies gegeven. Als de ‘eigen tijd’ afgelopen is, gaan we weer verder met een klassikale instructie bijvoorbeeld. 

‍Juf Vicky: Je verwerkt in principe dezelfde lesstof als andere scholen, alleen de toepassing is anders. Ook qua nakijken en voorbereiden zijn we niet meer tijd kwijt; aan het einde van de week moet het toch allemaal af zijn. 

Jullie geven elk jaar les aan een andere groep , hebben jullie een persoonlijke voorkeur voor een klas…of is elke leeftijd even leuk? 

Juf Anouk: Het klinkt misschien een beetje zweverig, maar of je nou in het onderwijs werkt of in de verpleging…het is voor de meeste mensen in het vak echt een roeping. En als iets je roeping is, dan lukt alles je wel. Super leuk of niet zo heel leuk, je regelt het gewoon. 

Juf Sietske: Of ik nou voor een groep kleuters of voor groep 8 sta, Ik heb altijd het gevoel dat we een soort van familietje zijn in de klas. Samen zorgen we ervoor dat we een fijn jaar hebben. En met welke leeftijd dan is, maakt dat niet zo veel uit: Je krijgt van elk kind wat terug; van de ene krijg je een grote knuffel en van de ander een ongemakkelijke high five. 

Twee jaar geleden kwam Stefan aan het roer als directeur, hoe hebben jullie deze verandering ervaren? 

Juf Sietske: Nou, met de komst van Stefan is er ook een grote teamwisseling geweest waarbij we vooral hebben gebouwd aan wie zijn we eigenlijk? en waar willen we naartoe? Waarbij er heel veel verschillen waren met mensen die hier al heel lang werkten, en nieuwe leraren die van andere scholen kwamen. Dus iedereen had een soort van zijn eigen rugzak. We hebben er dan ook echt even over gedaan om dat samen te voegen tot één verhaal. In het begin lag de focus vooral op elkaar leren kennen. Waarbij Stefan echt de tijd heeft genomen om ons te leren kennen en andersom ook veel over zichzelf heeft verteld en laten zien wie hij is en hoe hij in elkaar steekt. We hebben heel veel studiedagen met elkaar doorgebracht waarin we heel veel zinnige dingen hebben gedaan, maar het ook heel gezellig hebben gehad samen waardoor we nu echt een hecht team zijn 

Juf Anouk: Wat ik heel erg merk, is dat Stefan echt zijn best doet om iedereen in zijn kracht te zetten. Waardoor het nu niet meer is; de directie bepaalt en wij moeten het maar uitvoeren, maar we krijgen allemaal een rol die past bij wie we zijn en wat we kunnen. Waarbij we ook zelf de ruimte krijgen om met initiatieven te komen. Het is nu echt van ons samen. 

Juf Vicky: Er ligt nu een stevige fundering waar we samen een heel mooi huis op kunnen bouwen. Zo voelt het voor mij althans. Ik werk hier sinds dit schooljaar en ik merk dat sommige dingen nog heel erg uitgezocht moeten worden en andere dingen juist heel erg mooi gegroeid en ontwikkeld zijn. Het is fijn om te merken dat er ruimte is om in je eigen kracht en in je eigen kwaliteit te staan en dat daarin meegedacht mag worden en dat je daarin gehoord mag worden. En dat dat mee mag doen in de kwaliteit voor de school. Ik ben zelf tweetalig opgevoed, dus ik spreek heel goed Engels. Het lijkt me heel leuk om dat toe te passen hier op de Grote Reis. Het is nu nog toekomstmuziek, maar er wordt wel gekeken naar wat de mogelijkheden zijn. Het is heel fijn  om te merken dat niet alles van bovenaf besloten wordt.

Juf Anouk: Maar er is ook ruimte  om aan te geven, nu is het even genoeg. Als je ergens mee zit en je zegt,  joh heb je even voor me, dan wordt daar meteen tijd voor gemaakt. 

En of het nou gaat over school of over iets uit je privéleven, er wordt echt oprecht interesse getoond in hoe het met je gaat. Dat geldt niet alleen voor Stefan, maar ook voor collega’s onderling. En geen enkele vraag of initiatief wordt beantwoord met ‘kan niet’. Er wordt altijd gekeken naar, hoe kunnen we ervoor zorgen dat het wel kan. 

Wat zal jullie het langst bijblijven van De Grote Reis?

Juf Anouk: We hebben veel groepsdoorbroken activiteiten, tutorlessen en verschillende groepen spelen samen buiten tijdens de lunchpauze, daardoor kent iedereen elkaar op school. Soms moet ik echt mijn klas achter de broek aan zitten om ze het lokaal in te krijgen, omdat ze dan alleen maar staan te knuffelen in de gang. Dat vind ik wel heel leuk om te zien. 

Juf Sietske: Soms heb ik iets al tig keer geprobeerd uit te leggen aan een kind met instructies, in spelvorm, voordoen en weet ik het allemaal niet en dat een klasgenootje dan net even andere woorden gebruikt waardoor ineens wel het kwartje valt. Kinderen leren soms meer van elkaar dan van ons. 

Nieuwsgierig geworden naar onze school?
Kom kennis maken!

Of heb je een kind op de Grote Reis en heb je een vraag die je wilt stellen? Stuur dan een mailtje naar info@degrotereis.nl.